NIM WSTANIE DZIEŃ...

-


"...Gdzie nie zebrany plon, gdzie poczerniały głóg, wstaje dzień."

Edmund Fetting

Nucąc słowa tego utworu, rozstawiałem statyw w zroszonej trawie na szczycie Kokocza z nadzieją, że w końcu uchwycę w kadrze sylwetki bieszczadzkich szczytów. W końcu... Bo całą procedurę powtarzałem po raz czwarty i liczyłem, że piątego nie będzie. No i udało się, a w dodatku zwiększona refrakcja atmosferyczna pozwoliła na obserwacje szczytów niewidocznych w standardowych warunkach. 

 
Stanowisko na szczycie Kokocza. Kilkadziesiąt minut po wschodzie czar prysnął i zmiana kontrastu uniemożliwiła obserwację polskiego fragmentu Karpat Wschodnich. Natomiast na szczegóły porannego spektaklu zapraszam poniżej.

 
Na początku ostrzę na najwyższy szczyt Pogórza Bukowskiego

 
Pierwszy fragment Bieszczad, a konkretnie fragment Wielkiego Działu wystaje zza pasma Bukowicy

 
To najlepszy kadr tego poranka. Podniesienie horyzontu wyniosło ok 60-80 metrów. Dzięki temu widoczne są szczyty Połoniny Wetlińskiej, a z najwyższej kulminacji Połoniny Caryńskiej zrobiło "Piramidę Cheopsa".

 
Porównanie uchwyconego obrazu z symulacją terenu. Kruhły Wierch w standardowych warunkach powinien tylko nieznacznie wystawać ponad grzbiety Beskidu Niskiego. Ta sama sytuacja tyczy się Chryszczatej, której wystający rąbek zapewne zakrył by las na wcześniejszym planie.

 
Miejscówka: Kokocz; 434 m n.p.m. (49.92644 N 21.20828 E)
Data polowania: 22.09.2018
Najdalszy strzał: Bukowe Berdo - 144 km.
Oręż fotograficzny: Pentax K-50 + Sigma 120-400 mm

Komentarze

Publikowanie komentarza

Popularne posty z tego bloga

TATRZAŃŚKA KUŹNIA DALEKOOBSERWACYJNA

-
Grafika
Końcem stycznia nad Europą Środkową usadowił się spory wyż. Usadowił się na tyle mocno, że niemal przez półtorej tygodnia były warunki na dalekie obserwacji... Oraz na narty. Warunki były typowo inwersyjne, zatem sporo celów blisko horyzontu zostało zagrzebane pod warstwą gęstego powietrza. Czyli np. o Rumunii z Tatr można było raczej zapomnieć... Niemniej pewnego dnia zobaczyłem, że pomiędzy Tatrami a Sudetami warstwa ta będzie albo nisko przy gruncie, albo zupełnie ją rozwieje. Pozostało tylko wydrapać się z nartami gdzieś do góry, więc padło na "Tatrzańską Hamernię", czyli zwieńczony charakterystycznym Kowadłem grzebień Kończystej... Martwa skitura - czyli czas się pakować... Z Wyżnych Hagów wyruszam koło północy, śnieg niestety jeśli się nie szreni to zamienia się w beton twardy niczym brzuch Chodakowskiej. Więc jeśli stoki nie rozmiękną na słońcu, to będę pewnie klął siarczyście siermiężną mową przez cały zjazd. No ale najpierw trzeba wyjść, a od wylotu żlebu w
Czytaj więcej

SŁUPY SĘDZIWOJA - ZACHÓD

-
Grafika
Białowodzka Góra to wschodni skraj Pasma Łososińskiego. Wznosi się nad przełomowym odcinkiem doliny Dunajca i wraz z Dąbrowską Górą tworzą pylony bramy zamykającej coraz to bardziej zwężającą się ku północy Kotlinę Sądecką. Białowodzką Górę wieńczą dwa wierzchołki: wyższy południowy - Rozdziele (616 m n.p.m.) i niższy północny - Zamczysko (606 m n.p.m.) i dziś obserwacje poprowadzimy z tego niższego wierzchołka. Na celownik pójdą, dobre do uchwycenia o tej porze roku Góry Świętokrzyskie. Tutaj można obejrzeć zdjęcia wykonane rok temu z Dąbrowskiej Góry w tym samym kierunku.   Widok na północny koniec Kotliny Sądeckiej z Mystkowa.   Szczyt od północy jest mocno zalesiony, ale udało się znaleźć polankę na rozłożenie statywu.   Góry Świętokrzyskie są słabo widoczne gołym okiem, dlatego trzeba zawczasu wiedzieć gdzie skierować obiektyw. Dobrym punktem orientacyjnym jest zachodni kraniec pasma Szpilówki, czyli Mahulec widoczny na zdjęciu poniżej (z przekaźnikiem). Na prawo
Czytaj więcej

ALPEJSKIE AKWARELE

-
Grafika
Wszelkie pomiary od dawna wskazywały, że najwyższy szczyt Wielkiej Fatry - Ostredok jest wymarzonym punktem do obserwacji Alp. Wymarzonym w tym sensie, że realizacja tej obserwacji tkwiła długo w strefie marzeń. Coś jak sen o zostaniu pilotem z dzieciństwa... No i kiedyś trzeba te sny w końcu zrealizować. Z początkiem roku 2020 nastały odpowiednie ku temu warunki. Z analizy meteogramów wynikało, że nie warto gnać na sam wschód słońca, bo koło 10:00 - 11:00 powinno być najbardziej suche powietrze, a zimowe słońce i tak nie powinno zbyt namieszać w kwestii kontrastów. Więc budzik zerwał mnie z łóżka o 3:00 i po dwóch godzinach jazdy zaparkowałem w Vyšnej Revúcy u wylotu Zelenej Doliny, a następnie po prawie czterech godzinach dreptania przez zaśnieżone buczyny i kosówki docieram na Ostredok, gdzie jak najszybciej rozkładam statyw.   Ostredok to dwuwierzchołkowa kopa, tylko nieznacznie przewyższająca wysokością sąsiadów. Ma jednak na tyle dogodne położenie, że to właśnie stąd widać najdal
Czytaj więcej