Refraktor.pl

Karpaty Wschodnie z Beskidu Sądeckiego Zwykle gdzieś na przełomie roku, nad Europę Środkową nadchodzi silny i zarazem mroźny wyż, podczas którego powietrze lubi się stratyfikować i utrzymać przez chwilę rozdzielone warstwy. Wówczas warto ruszyć się gdzieś w góry, ponad gęstsze warstwy powietrza i cieszyć się widokami oraz towarzyszącymi takim warunkom mirażami. Szczególnie gdy warstwy inwersyjnie ułożą się na odpowiednich pułapach. Na początku 2024 roku scenariusz się powtórzył i ruszyłem na pewien szczyt w okolicy Prehyby , a w zasadzie na kopkę o niewielkiej wybitności. Jest ona punktem gdzie zbiegają się dwa długie grzbiety znad Gabonia i Rytra, a nosi ona niebywale twórczą nazwę: Zwornik.   Tak ogólnie wygląda szczyt Zwornika. Niewielka kopka z podrastającym młodnikiem i ścianą lasu za moimi plecami. Jeszcze przez kilka lat będzie można stąd fotografować, bez zbytniej ilości gałęzi w kadrze. Aczkolwiek przyrosty na tych wysokościach tego rejonu są niewielkie.   U

Góry Świętokrzyskie z Eliaszówki Złośliwość rzeczy martwych objawia się na różny sposób, czasami jest to wyczerpana bateria w jakimś kluczowym momencie, a czasem są to wytarte krzywki na wałku rozrządu. Mi trafił się ten drugi przypadek, ale w przypadku braku transportu czterokołowego, warto skorzystać z dwukołowego. Dlatego weekendową trasę do domu rodzinnego, przeprowadziłem przez jeden z punktów obserwacyjnych w Beskidzie Sądeckim , a mianowicie Eliaszówkę - jedną z niewielu gór w Polsce której nazwa zaczyna się na literę "E". Wierzchołek przez długi czas nie oferował zbyt wiele widoków w związku z gęstym zalesieniem, ale w 2014 roku zbudowano 20 metrową wieżę tuż pod wierzchołkiem.  Zapowiadał się przecież wieczór z klarownym powietrzem i dość dobrym azymutem zachodu słońca. Tego dnia wykręciłem rowerem 128 km rekreacyjnej trasy i uwieczniłem w kadrze dalekie obserwacje na 165,5 km w linii prostej. Już prawie koniec trasy pod górę. W tle, za rowerem widać już szcz

Widok na Połoninę Równą z Koniecznej "Święty spokój ofiaruje nam Mikołaj...". Słowa z utworu Bartne, autorstwa gorlickiego poety - Bogusława Diducha, często rozbrzmiewają gdzieś tam pośród myśli, gdy przekraczam granicę Beskidu Niskiego . Bo w istocie, klimat tego rejonu podszyty jest spokojem. Nawet jeśli echa tutejszej przeszłości niekoniecznie o tym spokoju mówią, o czym świadczą choćby dwa okoliczne cmentarze wojenne z czasów Wielkiej Wojny. Nr 47 położony tuż przy cerkwi oraz nr 46 , który znajdziemy znajdziemy za lasem, 300 metrów na południe od punktu obserwacyjnego pod szczytem Beskidka. Tym razem, po plenerze fotograficznym na Liwoczu, pojechałem do Koniecznej , by na skraju łąki pod Beskidkiem sprawdzić co pokaże horyzont w kierunku Karpat Wschodnich. No i zgodnie z oczekiwaniami, co nieco pokazał... Widok z punktu obserwacyjnego na południowy-wschód.   Ten sam kierunek na ogniskowej 55 mm. Po lewej widać budynek przejścia granicznego Konieczna-Becher

Dalekie obserwacje Tatr z Kosów Gdzieś w środku posiekanej na płaty Puszczy Sandomierskiej, znajduje się wioska Kosowy . Północno-wschodnie części wsi położone są na wyniesieniu o nieregularnym kształcie, ciągnącym się od rejonu Ługnicy i Ostrowów Tuszowskich na zachodzie, po Trzęsówkę na wschodzie. Z tamtejszych pól otwiera się dogodny widok na tatrzańskie turnie. Punktem orientacyjnym, ułatwiającym skierowanie obiektywu we właściwą stronę, jest szkoła podstawowa w Kosowach. Tatry wraz ze szkołą na jednym kadrze nasunęły mi tytułowe porównanie do "Szkoły nad obłokami", funkcjonującej kiedyś na Niemcowej , a której historię w 1958 r. ujęła w powieść Maria Kownacka. W krajobrazie przeszkadzają nieco linie wysokiego napięcia, jednak jak odpowiednio wydłużymy ogniskową to problem zniknie. W końcu generalnie fotografuję na długich ogniskowych.   Nad Niemcowej była kiedyś szkoła nad obłokami, za to w Kosowach mają szkołę pod turniami. Spłaszczanie perspektywy sprawia, że

Dalekie obserwacje Jesioników z Okrąglicy Pasmo Policy posiada kilka miejsc z których widać Jesioniki. Co prawda nie widać z tych miejsc symbolu tych gór - "berecika" Pradziada. Jednak jest kilka punktów z widokiem na Masyw Orlika i Masyw Keprnika oraz południowe skrawki grzbietu Wysokiej Hali. Spośród kilku możliwych opcji, wybrałem grzbiet opadający na północny-wschód od szczytu Okrąglicy i pewnego lipcowego popołudnia po pracy, podjechałem na północną Orawę i krętymi, leśnymi stokówkami wyjechałem rowerem, by rozłożyć statyw pod powykręcanymi bukami starającymi się wegetować na skraju swoich możliwości.   Gdzieś okolicach 1100-1200 m n.p.m. na terenie Karpat Zachodnich, buki powoli ustępują miejsca świerkom, tworząc fantazyjne, krzywulcowe formy. Właśnie w takiej strefie znalazłem miejsce na plener.   Punkt obserwacyjny w swojej okazałości.   Widok na ogniskowej 120 mm. Jesioniki już majaczą i można je dostrzec dzięki luce którą tworzy Brama Wilkowicka pomię

Dalekie obserwacje Beskidu Żywieckiego z Burzyna Bardzo sprzyjającym czynnikiem dla dalekich obserwacji w okresie letnim są fronty burzowe. Po przejściu niektórych frontów, atmosfera jest przepłukana z pyłów, a jeśli napływa przy tym chłodniejsze powietrze, to mamy wówczas szanse na dobre zdjęcia. Właśnie takie warunki zastałem pewnego sierpniowego wieczoru, wyjeżdżając na grzbiet za Elsowem - przysiółkiem Burzyna. Atmosfera była na tyle przemyta, że w kadr wpadła min. Babia Góra i to bez dobrego wsparcia słońca (różnica 40° pomiędzy azymutami).   Na szczęście w wielu miejscach jest już po żniwach i można się bez problemów rozłożyć na skraju pola.   Widok w kierunku Babiej góry na ogniskowej 55 mm. Szczyt wystaje tak nieznacznie, że przy takiej ogniskowej jego widoczność jest niemal na granicy sugestii.   Na zachodzie widać jeszcze szczyty, dość znane w świecie dalekich obserwacji. To za sprawą możliwości obserwacji Jesioników, z tamtego rejonu.   Widok na Babią Górę.

Dalekie obserwacje Bieszczad z Wysokiej Małe Pieniny to teren ze sporą koncentracją miejsc urokliwych, gdzie można poczuć jak w cieniu wąwozów, skalnych brył i starych kapliczek miesza się klimat rodem z Karpat Wschodnich i Zachodnich. Jak się okazuje, z najwyższego szczytu tego pasma - Wysokiej, widać inna Wysoką położoną daleko, daleko na wschodzie, już właśnie na terenie Karpat Wschodnich. Mowa o Smereku, który dawniej nosił nazwę Wysoka, zanim c.k. gryzipiórki nie przechrzciły tego toponimu, przenosząc nazwę sąsiedniej wioski na wierzchołek. Jest to taki obserwacyjny łącznik z nutą regionalno-geograficzną pomiędzy ziemią Rusinów Szlachtowskich, Rusnaków, a widocznym na horyzoncie pograniczem Bojkowszczyzny i Łemkowszczyzny.   W połowie marca tego roku zniknęła już większość śniegu w Małych Pieninach. Zostały same zmrożone firny, po których można było ekspresowo wyjść na szczyt Wysokiej.   Widok w stronę Bieszczad na ogniskowej 120 mm. W oddali widać już kontur Wysokiego Dzi